Blog

Vrienden van de Health Promoters Nederland / nieuws  / Harold Robles 1948-2020 “Ik wil tot mijn laatste adem blijven werken voor het grotere welzijn van de mensheid”.

Harold Robles 1948-2020 “Ik wil tot mijn laatste adem blijven werken voor het grotere welzijn van de mensheid”.

 

Dr. h.c. Harold E. Robles
1948-2020

Geschreven door Marjolein Westerterp; OOG VOOR AFRIKA Magazine
“Ik wil tot mijn laatste adem blijven werken voor het grotere goed van de mensheid. Daar haal ik mijn kracht en energie uit”, Harold Robles (2019). Bij Harold was toen uitgezaaide prostaatkanker geconstateerd. Aanvankelijk kon zijn ziekte hem niet tegenhouden. “Mijn taak is nog niet af, er is nog zoveel te doen in het werk waarvoor ik leef. In Afrika zegt mijn team dat ik minstens 100 jaar oud zal worden. Mijn vader was 94 jaar oud en mijn moeder stierf toen ze 86 jaar oud was. Dus ik heb nog steeds nog minstens 30 jaar te gaan, en ik heb nog heel veel te doen in deze wereld. De hemel zal moeten wachten!”.

De hemel was echter niet zo geduldig als Harold had gehoopt. Zijn laatste publieke optreden was op 8 juli 2020 toen hij een presentatie bijwoonde van de “Harold’s wine” van de African Wines in Scheveningen, Nederland. Op 31 juli blies hij zijn laatste adem uit en op 8 augustus vergezelden honderd familieleden en vrienden hem op zijn laatste reis.

Tijdens zijn reizen had Harold altijd een speciale kaart bij zich. Het was hem gegeven door Moeder Teresa. Een kaart met een gedroogde roos. Thuis op zijn bureau bewaarde hij nog een relikwie; een pot Afrikaanse aarde gekregen van Nelson Mandela… “Zodat ik Afrika altijd bij me zou hebben”, merkte hij eens op over dit geschenk.

OOG VOOR AFRIKA, een Nederlandse krant, sprak twee weken voor zijn dood met Harold. Breekbaar als hij was, was zijn stem “vol vuur” als het ging om de Health Promoters en de kans op een beter leven voor de mensen waarvoor hij zijn hele leven heeft gevochten, in navolging van zijn grote idool, Albert Schweitzer.

Een joodse jongen geboren en getogen in Paramaribo, Suriname, Harold maakte op achtjarige leeftijd de keuze om de humanitaire weg te gaan, dankzij een verhaal over Albert Schweitzer dat hij van zijn basisschoolleraar hoorde. Zijn lot in het leven werd daar en toen ontdekt. In 2019 vierde hij zijn 50e verjaardag van onbaatzuchtige dienstbaarheid aan de wereld. “Het werk dat ik al 50 jaar doe, is grotendeels gebaseerd op de filosofie van Albert Schweitzer. In essentie,

hij noemde het: Eerbied voor het leven. Zijn filosofie was gebaseerd op de stelling ‘Ik ben het leven dat wil leven, midden in het leven dat wil leven’. En dit is ook mijn heilige missie. Helaas moet ik zeggen dat we Schweitzers pleidooi voor harmonie niet hebben begrepen. We hebben nog steeds geen respect voor het leven. We verkwisten het.”

Referentie voor het leven
Harold was de oudste van drie zonen. “Als kind was ik altijd op zoek naar manieren om anderen te helpen. Mijn broer noemt me nog steeds de “de professor” vanwege mijn onderzoekende houding. Ik herinner me nog heel goed dat de leraar op school een verhaal voorlas uit ‘de Libelle’, over de Duitse filosoof, theoloog, arts en musicus Albert Schweitzer. Schweitzer ging naar Afrika en had samen met zijn vrouw, die verpleegster was, een medisch centrum opgezet. Ik was zo onder de indruk van dat verhaal, ik wilde zijn zoals hij. De leraar vroeg ons een opstel te schrijven waarin hij uitlegde wat Albert Schweitzer voor ons betekende, dus ik begon te willen dat hij voor mij betekende. De kern van mijn betoog was dat één man het verschil kan maken in het leven van vele anderen. Ik had mijn roeping gevonden. Net als Albert Schweitzer wilde ik mensen in nood helpen.

Thuis had ik het steeds over die belangrijke man in Afrika die daar zoveel mooie dingen deed. Op een gegeven moment zei mijn vader: “Harold, als je zoveel van die man houdt, waarom schrijf je hem dan geen brief?” Zou dat zomaar kunnen gebeuren? Ik vroeg me af. Met de hulp van mijn vader heb ik een brief in het Duits geschreven en die hebben we naar het ziekenhuis in Afrika gestuurd. In de brief schreef ik dat ik klusjes zou doen en het verdiende geld naar Schweitzer zou sturen. Ik schreef ook dat ik later, als ik groot was, naar hem toe wilde komen en als arts voor hem wilde werken. Tot mijn verbazing kreeg ik na zes maanden een brief terug. Albert Schweitzer schreef dat ik natuurlijk heel welkom was, maar dat ik eerst mijn school moest afmaken. Ik was zo blij.”

En hoe ben je in Afrika beland?
‘Op 14-jarige leeftijd verhuisden we met ons gezin naar Nederland. Daar heb ik het Nederlandse Albert Schweitzer Center opgericht. In 1981 emigreerde ik naar de Verenigde Staten, waar ik samen met de dochter van Albert Schweitzer, Rhena Schweitzer Miller, het Albert Schweitzer Institute for the Humanities (ASIH) oprichtte. Deze organisatie zette zich in om de filosofie van Schweitzer over de hele wereld in de praktijk te brengen. Jaren later heb ik samen met mijn goede vriend Dr. Jelle Braaksma de Health Promotion South Africa Trust opgericht. Health Promotions Zuid-Afrika richt zich op gezondheidseducatie vanuit het idee dat gezondheidszorg een universeel mensenrecht is. Het hoofdkantoor is gevestigd in Kayamandi bij Kaapstad in Zuid-Afrika.”

Het klinkt zo simpel, maar dat was het niet. Harold was als een bulldozer die koste wat kost zijn doel probeerde te bereiken. Hij reisde onvermoeibaar de wereld rond om hulp te bieden waar dat nodig was en om mensen voor zijn zaak te winnen. Op verzoek van Desmond Tutu richtte hij de Health Promoters op die actief zijn in Zuid-Afrika, ‘maar uiteindelijk over de hele wereld als het aan mij ligt. De grootste fout die we ooit hebben gemaakt, is koffers vol medicijnen naar Afrika brengen. Een koffer met opleiding was beter geweest. Dan was er nu niet zoveel aids en andere ellende geweest.”

Hij zei het meerdere keren: “Gezondheidsvoorlichting is een mensenrecht. De armen in Zuid-Afrika moeten ook weten wat ze kunnen doen om vermijdbare ziekten te voorkomen. Ik geloof in de kracht van de mensen. We maken gebruik van de talenten die voorhanden zijn. Door middel van onderwijs vergroten we de zelfredzaamheid. En dat is hard nodig, want de situatie in Zuid-Afrika is allesbehalve voorspoedig. Twee generaties hebben door het Apartheidsregime weinig of geen onderwijs genoten. Het is een land van grote rijkdom en ongekende armoede. De eerste en de derde wereld bestaan ​​naast elkaar, lopen soms in elkaar over. Ziekten die met goede preventie en voorlichting voorkomen kunnen worden, zoals diarree, tbc en aids, laten een verwoestend spoor door het land. Elke dag sterven 900 mensen. Dat zijn drie vliegtuigen vol. En dat allemaal omdat we jarenlang ons best hebben gedaan om de mensen daar dom te houden. Ze hadden gered kunnen worden als we ze hadden onderwezen.”

In zijn kantoor zag je hem op foto’s met grootheden als Mikhail Gorbatsjov, aartsbisschop Desmond Tutu, mensenrechtenactiviste Bianca Jagger, antropoloog Jane Goodall, de Dalai Lama en operazangeres Luciano Pavarotti. Twee grote mappen, die hij The Happy Files noemde, bevatten correspondentie met Moeder Theresa, voormalig presidenten Jimmy Carter, Bill Clinton en Barack Obama, vele Amerikaanse senatoren en Nobelprijswinnaars zoals chemicus Linus Pauling, actrice Jane Alexander en Coretta Scott King, de echtgenote door Dr. Martin Luther King. ‘Met Health Promoters geven we in samenwerking met andere organisaties een basistraining aan moeders, ouderen, jongeren en kinderen. We willen mensen leren hoe ze gezond kunnen worden en blijven, zodat ze later van grote economische waarde kunnen zijn voor hun land. “Dat doen we in meerdere landen en de komende jaren komen er nog meer bij. Dank aan alle vrienden van de Health Promoters onder leiding van Regina Eggink in Nederland en George Arrey in Zuid-Afrika. Ik kan het niet meer, maar ik kijk met vertrouwen naar de toekomst. De organisatie zal nog meer volwassen worden dan nu, banen creëren en daarmee financiële zekerheid voor de toekomst genereren. Ik geloof bijvoorbeeld heilig in de succesvolle golfevenementen die Regina in Nederland heeft opgezet.”

Hoe geef je vorm aan respect voor het leven?
“Voor mij betekent dat het bevorderen van gezondheidseducatie. Corona laat zien hoe belangrijk aandacht voor gezondheid en hygiëne is. Preventie maakt ons bewust van wat ons lichaam nodig heeft. We doen er te weinig aan, er moet meer gebeuren. En luister, kinderen zijn de toekomst, maar we moeten ouders voorlichten over gezondheid en hygiëne, zodat ze ervoor kunnen zorgen dat hun kinderen gezond zijn. Wat ik het liefst zou willen bereiken, is een keten van gezondheidseducatie van Kaapstad tot Caïro. Geef jonge vrouwen over het hele continent gezondheidseducatie, zodat ze hun kennis kunnen doorgeven aan anderen. We hebben het zaadje geplant met de Health Promoters en dat kan zich nu gaan verspreiden. We hebben laten zien dat het echt werkt.”

Maakt dat je trots?
Aarzelend. “Ja, het maakt me trots, het maakt me blij, maar het maakt me ook verdrietig dat ik er zo snel uit moet. Dat ik niet meer kan zien wat ik heb veroorzaakt.” Zijn stem breekt even. ‘Maar gelukkig is hij in goede handen.’

Had je het niet beter kunnen doen?
“Alles kan altijd beter, maar ik ben er trots op dat ik het destijds al zag in het Schweitzer ziekenhuis in Lambaréné (Gabon); het belang van gezondheidseducatie. Ik begreep al heel vroeg dat dit de sleutel zou zijn tot een betere samenleving. Voor een gezonde economie heb je gezonde mensen nodig. Daarom was het beter dat ik geen dokter werd, maar gezondheidswetenschapper. Ik ben trots op mijn eredoctoraat, Doctor of Public Health. Gezondheidsvoorlichting moet op een standbeeld gehesen worden, zo red je mensen. Waar vele anderen geen toekomst of mogelijkheden zien, zie ik ze wel. Dit is mijn missie, mijn leven. Ik kan niet anders. Afrika zit in mijn bloed, mijn botten, mijn dromen, maar vooral in mijn DNA. Ik heb nog zoveel te doen. Ik wil afmaken wat Albert Schweitzer begon en hoop dat wanneer mijn tijd komt, anderen klaar zullen zijn om het over te nemen. Dat ik mensen heb geïnspireerd zoals Schweitzer mij heeft geïnspireerd.”

Hoe kijk je terug op je leven? Ben je blij met de kansen die je hebt gehad en genomen? Met wat je voor andere mensen hebt betekend?
“Natuurlijk is het triest om te weten dat je dagen geteld zijn, maar ik ben blij met het leven dat ik heb kunnen leiden. Ik heb veel vrienden gemaakt, veel leed meegemaakt, veel verdriet gekend. Maar Ik ben blij met alles wat ik heb kunnen doen. Ik deed het omdat ik ervan overtuigd ben dat er iets is tussen hemel en aarde. En door de zekerheid dat de filosofie van Albert Schweitzer ons veel verder zal brengen. Er is altijd een persoon in je leven die het verschil maakt, voor mij was hij het. Ik hoop dat ik ook een verschil heb kunnen maken in het leven van anderen, dat ook ik op mijn eigen manier een verschil heb gemaakt. Gelukkig ben ik absoluut niet bang voor de dood. Als hij klopt, zal ik er zijn.’

Wie hoop je aan de andere kant te ontmoeten?
“Mensen met wie ik graag verder wil kletsen. Zeker, aartsbisschop Tutu als hij ook naar de hemel gaat. Gorbatsjov, met hem heb ik onvergetelijke tijden beleefd. Hij benoemde mij destijds tot voorzitter van de Gorbatsjov Stichting voor Kindergezondheid in Tsjernobyl. Maar ik zou ook graag mijn oude lerares zien om haar te bedanken dat ze me op mijn pad heeft gezet met haar verhaal over Schweitzer. En Mandela natuurlijk.”

Ga je een lekker glas wijn met ze drinken?
“Heel goed, maar bij Schweitzer drink je thee, bij Mandela drink je rood en bij Desmond Tutu drink je witte wijn.”

Neem je je eigen flessen mee?
“Ja, natuurlijk moet ik mezelf daar trakteren op de Harold’s Wines.”

Bedankt voor wie je bent, Harold.
“Ik wil je bedanken. Ik heb enorm veel respect voor de manier waarop je met je tijdschrift Afrika naar Europa haalt. OOG VOOR AFRIKA is het beste tijdschrift dat ik in mijn leven heb gezien. Werkelijk! U hebt Afrika een stem en een gezicht gegeven in Europa. Ik hoop dat het ooit in het Engels beschikbaar zal zijn. Ik wens je veel succes en ik ben er trots op dat je staat voor waar je in gelooft. Geef nooit op. Heel erg bedankt.”

We danken je ook, Harold Robles, uit de grond van ons hart dat we je hebben leren kennen en een deel van je weg met je hebben kunnen bewandelen. We zullen de Health Promoters, uw levenswerk, niet in de steek laten. Uit respect voor het leven.
Wil je helpen, doneer dan nu!